Muhammed Baran Aslan -Akıl Kıtlığı

Ceza mıdır ki suçun cinsinden gayrı ceza?

Biz çekelim cefasın eller de sürsün sefa!

Hangi çağda görülmüş böylesi han-ı yağma?

Gül, bülbül bir yansa ya şu cihanda bir defa.

Kim ördü bu ağları, kim yazdı bu kanunu?  

Kimine bir pay düşmez, kimi yutar kamuyu.  

Cüz cüz tırtıklayanlar hakikat kamusunu;  

Şah diye başımıza geçirir bir tavuğu.  

Ama kızma birader sırtlan huyu böyledir.  

Tilki, çakal kaynayan bu yer bir meyhanedir.  

Sanki ülkem yüz yıldır mahpus, tımarhanedir.  

Dünya bu, huyu batsın! Günyüzü efsanedir.  

Nicesi geldi geçti, edemedi kimse kâr.  

Saltanat şöyle dursun, yüzümüze kim bakar?  

Olsa dahi ak kara, gece gündüz aşikâr.  

İnsan bu arar, bulur; açık yola taş koyar.  

  Sarartıp da soldurur bu asır her çiçeği.  

Kulu sabana vurur, tutup sırtlar eşeği.  

Akıl kıtlığı mıdır, kalpsizlik mi menşei?  

Bilinmez de cümlesi tekmeler bu gerçeği.  

  Hele birisi hesap sorsa çatıp kaşını.  

Günü gelir eline verirler o başını.  

Ne kurusu arkadaş, kim ne bilsin yaşını?  

Aynı tefe koyarlar avâm û havasını.  

  Derler: "Karga diliyle oku, yaz, öğren, çalış."  

Ne kökünü bil ne de göğe uzan bir karış.  

Ne yana dönsen hased, kime baksan bir yarış.  

Kimseler hatırlamaz nereyedir son varış!  

İşte budur ömrümün hulasası arkadaş.  

Ne yaşadım bilmem ki; kim kime oldu yoldaş?  

Ayyaşlar ordusunda iki geri bir kez arş...  

İki iki dört etmez bu hesapla be kardaş.